Zaterdag 3 augustus - wandeldag 10

Wat is de wereld toch klein!
Deze ochtend aan het ontbijt in de B&B aan de praat geraakt met 2 Belgische vrouwen. En wat bleek, met de ene vrouw waren er wel drie linken: haar zus heeft een natuurwinkel in Wuustwezel, het dorp waar ik opgroeide. Ze kent mijn papa van vroeger. En ze werd onlangs geïnterviewd door mijn super toffe Belpop-collega's. Toch niet te geloven hé. We hadden een heel fijne babbel.

De voeten voelden vandaag weer goed aan. Qua spierpijn: alles prima, niks last. De rugzak: ik heb al een paar dagen het gevoel dat ik iets vergeten ben omdat ik de rugzak nog maar amper voel. Dat mag zo blijven.

Ik ben om 10u vertrokken, ik kreeg ook een lunchpakket mee. Vandaag was het maar 13 km. Ik liep de hele tijd langs het meer, in één rechte lijn tot in Östersund. 

Östersund is de laatste echte stad die ik tegen kom, 50.000 inwoners. Toen ik de buitenwijken naderde, dat voelde toch raar aan, weg uit de natuur. De camping ligt een eindje van de route en van het centrum. Het staat hier overvol. Er is dit weekend een groot muziekfestival en alles is volgeboekt. Dat is te merken aan de drukte hier. Ik moet eerlijk toegeven dat het even aanpassen is voor mij. Ik klink precies als een echte eenzaat 😊.

Ik kom nog even terug op het alleen wandelen. Het was natuurlijk ontzettend jammer dat Fabienne last minute moest afzeggen. Ik heb toen voor mezelf wel snel de klik gemaakt, mijn mindset aangepast. En uiteindelijk is het 200% meegevallen. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk, anders had ik het alleen wandelen misschien nooit geprobeerd. Ik heb me geen seconde verveeld of alleen gevoeld, de stilte deed deugd. Nooit een onveilig gevoel gehad. Natuurlijk speelden de prachtige omgeving, het mooie weer, de gastvrije mensen een heel grote rol. Ook geen fysieke klachten, buiten wat blaren en af en toe zere voeten (maar dat hoort erbij). Het ging eigenlijk vanzelf en dat gaf ook veel vertrouwen. Dit is voor herhaling vatbaar. Ik kan het iedereen die graag wandelt aanbevelen.

En nu wordt het natuurlijk ook fijn met de compagnie die komt, ik kijk er naar uit!
Om 21u20 arriveert Griet met de trein. Het is 20' wandelen tot aan het station, dus nog wat extra kilometers. Ik ga haar met open armen ontvangen.

Morgen is het mijn enige rustdag. Een dagje om Östersund te verkennen (dat zal 30' wandelen zijn tot daar), bij te praten, wat lezen, een middagdutje,....

En waarschijnlijk ben ik maandag blij dat ik terug kan wandelen.