Donderdag 25 07 - wandeldag 1

Vandaag was het de warmste dag van het jaar in Zweden, 30 graden. Net zoals in België zeker. Een start om niet te vergeten dus.

Vanochtend in het hotel aan het ontbijt een babbeltje gedaan met een Nederlands echtpaar, 60'ers. Zij waren vanuit Utrecht op weg naar Finland, met de wagen. Om afscheid te nemen van een overleden familielid. Waarop ik zei dat dat toch een trip is met een triestige kant aan. Waarop die man: nou, die vrouw staat al een paar maanden in een potje te wachten hoor. Die Hollanders toch. De vrouw had voor mij vooral vragen: heb je noodnummers in je gsm, wat als je beren ziet, ben je goed getraind,.... Die vragen zal ik nog regelmatig krijgen vermoed ik.

Na picknick en muggenmelk (die is hier beter dan onze deet) te hebben  gekocht, met de bus naar Selanger. Daar is in 2017 een pelgrimscentrum geopend. Een oude boerderij werd heel stijlvol gerenoveerd. Ik was de enige aanwezige. Ik heb iets in het pelgrimslogboek geschreven, pelgrimspaspoorten voor mezelf en iedereen die komt gekocht (extra gewicht dus), voor mezelf zelfs 2 omdat er vooral in Zweden veel stempels te verkrijgen zijn, en een mooi houten Olav-label bengelt nu ook aan mijn rugzak. Mijn 1e stempel kon ik direct zetten, zonder een meter gewandeld te hebben. Iets gedronken op het mooie terras en dan kon de officiële tocht om 10u30 beginnen. 

Het eerste stuk was een asfaltweg. 

Daarna ging dat over in een gravelweg. 

Om dan ook in het bos te wandelen. 

Ik heb regelmatig rustpauzes genomen als er een plekje schaduw was, maar daar was het soms naar zoeken. 

En dan kom ik dit huis tegen, met een man die heel enthousiast naar buiten komt. Ik moest vanuit de verte al lachen met het Belgisch vlaggetje.

Het echtpaar verwelkomt alle pelgrims die passeren. Je wordt uitgenodigd om iets te komen drinken. Ze houden alle statistieken bij: man, vrouw, land, tot waar je wandelt, met tent of niet. Ze trekken een foto met je vlaggetje en zetten dat op de officiële Olav Facebook. Ik vermoed dat deze foto daar staat. Haha.

Ik werd officieel nummer 216 van dit jaar. Vorig jaar wandelden 268 mensen langs de route. Ze hebben van de meeste landen ook een vlag. Onlangs was er een Afghaan, daar hadden ze geen vlag van, maar die hebben ze nu via internet besteld. Ze wisten dat ik eraan kwam omdat een Nederlands echtpaar ook bij hen was gepasseerd. Ik ontmoette dit Nederlands koppel vandaag een paar keer, we liepen apart maar bij pauzes van hen of mij zagen we elkaar een paar keer. Zij wandelen de route 1 week. Aardige mensen, de vrouw vroeg bij de laatste ontmoeting: en, loop je lekker? Ja hoor, het ging lekker.  Het vlaggetjes-echtpaar vulde mijn drinkebussen ook nog met koud water. Wat een lieve mensen.

Om 16u30 kwam ik aan bij mijn logies in Matfors. Een kunstenaar op pensioen die 2 kamers en een sta-caravan verhuurt. Hij kookte een lekker avondmaal voor mij. Morgen krijg ik naast ontbijt ook een picknick mee.

Vandaag kwam ik niet langs een meer, morgen loop ik een groot stuk langs een heel groot meer. Ze voorspellen weer zo'n warm weer, dus ik zal mijn voetjes wel eens verfrissen. Op naar wandeldag 2.