Vrijdag 26 07 - wandeldag 2

Vandaag was het een lange wandeldag. Gisteren waren het blijkbaar iets minder km's dan vermeld, vandaag dus meer: 28 km. Ik ben in het begin even verkeerd gelopen, op het einde nog een ommetje voor de winkel moeten maken, dat maakt zeker 29 km. En dat heb ik gevoeld.

Na een knuffel van Kaj, de vriendelijke  eigenaar van het logies, ben ik om 8u20 in Matfors vertrokken onder een stralende zon. 

Dat beloofde weer een warme dag te worden. Eerst wat fruit in supermarkt ICA gekocht, die kan je precies in elk dorp vinden, geopend van 8u tot 22u. Dan verkeerd gelopen omdat de bewegwijzering stopte, er is blijkbaar een nieuwere bewegwijzering door het dorp, ik volgde de oude bordjes. 

Daarna volgde een pad dat kilometers lang was (tot 6 km van het einde eigenlijk). 

Het pad bleef dus maar duren. Wat me vooral opviel waren de bloemen aan de kant, in de weien. Prachtig. Om de 10' passeerde er een auto, af en toe was er eens een huis.

En plots dit zicht, toen dacht ik 'jeuj, het 1e meer'. 

Iets verderop mijn drinkebussen gevuld aan een tuinslang van iemand die in de tuin aan het werken was. Ik kreeg als tip dat er 400m verder een mooi strandje was. 

Hier heb ik een pauze genomen, met de voetjes in het water geweest. Er waren zo'n 10-tal mensen aanwezig, die lagen in de zon. Ik verkoos schaduw omdat het echt wel warm was. Het meer was de ene keer mooi zichtbaar, dan weer verstopt achter de bomen.

Picknicken deed ik met dit uitzicht, ook hier weer voetjes in het water. 

Op het moment dat mijn water lauw was, verscheen er ineens een bron. En daar word je dan gelukkig van, van zoiets klein. Drinkebussen met fris water kunnen vullen.

De laatste 5 km waren lastig. Aan de laatste asfaltweg kwam precies geen einde. Ook constant in volle zon lopen en mijn voeten waren oververhit. s' Middags de 1e blaar ontdekt/gevoeld, onderaan mijn voet, op de bal. Voor de 1e keer in mijn leven compeed gebruikt. Dat werkt goed, hopelijk valt het morgen ook mee om terug in mijn schoenen te geraken. 

Het eindpunt was Stöde, aan de kerk kon je een stempel krijgen, maar die heb ik niet gevonden. En dat is dan toch effe balen. En er maar rondlopen, aan mensen vragen, niemand wist het. De stempels zitten telkens in een rode brievenbus. Het Nederlands koppel van gisteren heeft de stempel ook niet gevonden, ook vandaag zagen we elkaar een paar keer.

Om 17u30 kwam ik aan de camping in Stöde aan, de hutten waren overboekt. Ze hadden per vergissing mijn hutje aan een Nederlandse pelgrim gegeven, zij had niet gereserveerd, ik wel... Dus nu delen we dit hutje.

Eerst dacht ik van 'oh nee, ik wil op mijn gemak alleen zijn' (zover is het al gekomen ja). Maar uiteindelijk valt het goed mee. De vrouw, Nicoletta, een vijftiger is een ervaren langeafstands wandelaarster. En zegt van zichzelf 'ik babbel veel, dus zeg maar als ik moet zwijgen'. Zij vertrekt morgen al voor 7u en wandelt verder dan mijn eindbestemming. Ik ga wat later vertrekken, ik moet 'maar' 18km wandelen. Ik reserveerde een hutje op een camping. Hopelijk deze keer geen overboeking.